Wie zich vlot en vrij kan verplaatsen, heeft meer kans om actief deel te nemen aan onze samenleving. Helaas is dat basisrecht in de praktijk niet voor iedereen een realiteit. Wie geld, kennis, voorzieningen of (fysieke) vaardigheden mist, geraakt niet of moeilijk op het werk, tot bij de winkel, familie,...
Rivierenland groeit. De centrale ligging en de sterk stijgende economische activiteit maken onze regio tot een druk knooppunt van mobiliteitsstromen. Dat zorgt voor beweging, maar ook voor druk op ruimte, bereikbaarheid en leefkwaliteit.
We zien daarbij een aantal hardnekkige uitdagingen:
Het openbaar vervoer biedt vandaag geen volwaardig alternatief voor de auto. Veel verbindingen zijn traag, beperkt of onvoldoende betrouwbaar. Wie geen wagen heeft, botst sneller op drempels.
Deelmobiliteit groeit, maar vooral in stadskernen. Buiten de centra blijft het aanbod schaars of moeilijk toegankelijk, waardoor de kloof tussen gebieden groter wordt.
Onze publieke ruimte is nog te vaak ingericht voor autoverkeer. Dat beperkt ruimte voor groen, ontmoeting en veilige verplaatsingen te voet of met de fiets.
Deze context bepaalt hoe vrij en vlot mensen zich kunnen verplaatsen. Voor sommige groepen is die vrijheid klein.
Niet iedereen geraakt waar die moet zijn.
Mobiliteitsarmoede treft vooral mensen in een kwetsbare positie. Inkomens zijn bijvoorbeeld een sterke voorspeller van autobezit. Wie moeilijk op het werk, bij de dokter of bij familie geraakt, kan minder deelnemen aan de samenleving. Mobiliteitsarmoede draait trouwens niet enkel om geld: ook beperkte kennis, minder voorzieningen of fysieke beperkingen spelen mee.
De verkeersdrukte blijft toenemen en de luchtkwaliteit gaat achteruit.
De impact daarvan is niet gelijk verdeeld. Mensen in kwetsbare situaties wonen vaker op plekken met slechtere luchtkwaliteit en hebben minder mogelijkheden om zich te beschermen.
Duurzame mobiliteitsmaatregelen houden niet altijd rekening met sociale ongelijkheid.
Wie de overstap naar duurzamer vervoer wil maken, botst soms op financiële, praktische of fysieke drempels. Zonder aandacht voor sociale rechtvaardigheid blijft duurzame mobiliteit een verhaal voor wie het kan betalen of georganiseerd krijgt.
Ik zoek werk. Maar zonder auto is dat een hele opgave. Ik spot in het straatbeeld wel deelfietsen. Mijn digitale kennis is te beperkt om de apps die ervoor nodig zijn, te gebruiken.
Mobiliteitsuitdagingen doen kwetsbaarheden opstapelen. Als mobiliteitsbeleid geen oog heeft voor sociale ongelijkheid, verliezen we mensen onderweg, en dus ook aan boord van onze samenleving.
Avansa zet zich in om duurzame mobiliteit in Rivierenland meer sociaal rechtvaardig te maken. We willen in minstens twee buurten, samen met burgers en partners, een versterkte inclusieve, solidaire en duurzame mobiliteit realiseren.
Duurzame mobiliteit moet ook sociaal rechtvaardig zijn
Stap voor stap werken we aan duurzame mobiliteit in onze regio. Samen verleggen we steentjes in de rivier. Wil je meer lezen of meedoen? Hieronder linken we naar onze projecten, activiteiten, prikkelend leesvoer en handvaten die je meenemen in dit thema.
