© Stad Mechelen
Dit najaar streek boekendokter Silvie Moors neer in acht bibliotheken van Rivierenland. Ze nodigde inwoners uit voor warme gesprekken over rouw, verlies, vragen en verlangens.
Op basis van de gesprekken schreef Silvie telkens een persoonlijk 'literair voorschrift', een boek dat troost biedt, herkent of raakt. Silvie ziet elke dag wat woorden kunnen doen. “Boeken kunnen helend zijn,” vertelt ze. “Ze geven taal aan wat je zelf nog niet kan zeggen, of laten je even meekijken door de ogen van iemand anders.”
Dat voelden ook de bezoekers in de bib van Berlaar, waar Gazet van Antwerpen enkele deelnemers sprak. Nadia was meteen overtuigd: “Silvie luisterde écht. Ze las zelfs een gedicht voor. Het lijstje dat ik meekreeg ga ik zeker lezen.” Ook Anita stapte toevallig binnen, maar ging met meer buiten dan ze had verwacht: “Boeken hebben mij geholpen om mezelf beter te begrijpen. Voor mij is lezen helend. Dit initiatief mag echt blijven bestaan.”
Boeken geven taal aan wat je zelf nog niet kan zeggen, of laten je even meekijken door de ogen van iemand anders.
De consulten van Avansa en de Troostfabrik tonen hoe klein en tegelijk groots een gesprek kan zijn. Een kwartier luisteren. Een boek dat raak is. En voor sommige bezoekers: een nieuw perspectief, een stukje erkenning, een beetje zachtheid om mee naar huis te nemen. Zo maken we samen -stap voor stap- verdriet en troost meer zichtbaar en bespreekbaar. Op 'gewone' plekken. Dicht bij de mensen.